Dat je er gewoon even bent
Is dat niet alles wat een kind soms nodig heeft?
Na een dag vol prikkels..
Gewoon even een knuffel om te ontladen.
Gewoon even de dag en alle emoties verwerken
Veilig in de armen van je papa of mama
Uit liefde wil je het waarschijnlijk vaak meteen ‘allemaal’
voor hem of haar oplossen. Zodat hij/zij altijd gelukkig is.
Maar soms hoeft er misschien even helemaal niks opgelost te worden…
Is een knuffel of een luisterend oor gewoon even genoeg.
Soms is alles wat een kind nodig heeft waarschijnlijk niet veel meer dan
Oprechte aandacht & een moment van verbinding.
—
Geldt dit stiekem niet voor ons als volwassene vaak ook?
Dat we er soms even genoeg aan hebben ‘gewoon’ gehoord & gezien te worden.
Even die verbinding en dat luisterende oor, zonder dat iemand meteen alles voor je hoeft op te lossen?